"...Yontulmuş başı alıp arabama koydum. Lydia’nın evine sürüp başı kapının önüne bıraktım. Zili çalmadım. Yürümeye başladım. Kapı açıldı ve Lydia dışarı çıktı.
“Neden bu kadar dangalaksın?” diye sordu.
Döndüm.”Seçici değilsin. Kim olduğu önemli değil senin için, erkek olsun yeter ki. Senin bokunu yemek niyetinde değilim.”
“Ben de senin bokunu yemek niyetinde değilim.”
Arabama yürüdüm, bindim, çalıştı.Bire taktım. Hareket etmedi. İkiyi denedim. Havagazı. Sonra bire döndüm yine. El freninin çekili olup olmadığını kontrol ettim. Hareket yok. Geri vitesi denedim. Geri geri gitti araba. Frene basıp biri denedim yine. Hareket yok. Lydia’ya çok kızgınım hala. Lanet şeyi geri geri sürerim eve kadar, diye geçirdim içimden. Sonra polislerin bana ne bok yediğimi sandığımı soruşları geldi gözümün önüne. Şey, memur bey, kız arkadaşımla atıştık, eve ancak böyle dönebiliyorum.
Lydia’ya o kadar da kızgın değildim artık. Arabadan inip kapısına gittim. Başı içeri almıştı. Kapıyı çaldım.
Lydia açtı kapıyı. “Bak,” dedim, “bir tür cadı mısın sen?”
“Hayır, fahişeyim, unuttun mu?”
“Beni eve bırakman gerekiyor. Arabam sadece geri viteste hareket ediyor. Büyü yapılmış lanet şeye.”
“Ciddi misin?”
“Gel, göstereyim.”
Peşimden arabaya geldi. “Vitesle hiçbir sorunum yoktu. Sonra birden, sadece geri viteste yürümeye başladı. Bu şekilde eve sürecektim az kalsın.”
Bindim arabaya. “Bak şimdi.”
Arabayı çalıştırıp birinci vitese taktım, debriyajı saldım. Araba öne doğru fırladı. İkiye attım. Hızlandı. Sonra üçe. Gayet güzel gidiyordu. Bir U dönüşü yapıp sokağın karşı tarafında park ettim. Lydia geldi.
“Bak,” dedim, “bana inanmak zorundasın. Bir dakika önce araba sadece geri gidiyordu. Şimdi düzeldi. Lütfen inan bana.”
“Sana inanıyorum,” dedi. “Tanrı yaptı. Ben böyle şeylere inanırım.”
“Bir anlamı olmalı.”
“Var.”
İndim arabadan. Evine girdik.
“Şortunu ve ayakkabılarını çıkar,yatağa uzan,” dedi, “önce siyah noktalarını sıkmak istiyorum.”..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder